Եվրոպական ինտեգրացիայի և ԱՄՆ-ի քաղաքական ազդեցության ջատագովները, պետական իշխանական և փորձագիտական շրջանակներից, որոնք բառացիորեն գրավել էին հանրային հեռուստաեթերը և բազմաթիվ լրատվամիջոցներ, ընկան բավականին ծանր կացության մեջ, երբ հայտարարվեց ԲՐԻԿՍ և ԱՊՀ գագաթնաժողովներին մասնակցելու կառավարության որոշման մասին: «Դավաճան» Ռուսաստանից պոկվելու և փրկվելու գաղափարը թմբկահարող հանրության վիճակը նախանձելի չէ: Հիմա ի՞նչ ասել, ինչպե՞ս հիմնավորել եվրաինտեգրացման հանրաքվեի անհրաժեշտությունը: Մեկ անգամ ևս իրականությունը փշրեց պատրանքները: Գրանտներով սնվել և քարոզել մի բան, որն անիրատեսական է՝ ահա՛ իրականությունը: Ցավում եմ, որ հախուռն և չհիմնավորված, հակառուսական սոուսով մատուցվող ցածրակարգ քարոզչությունը վնասում է եվրոպական երկրների հետ համագործակցելու և կապերը զարգացնելու շատ կարևոր ու լուսավոր նպատակը, որի ջատագովն եմ նաև ես: Հայաստանը շատ է տուժելու գրանտակերությունից, դա փաստ է: Հարևան Վրաստանում ընդունված օրենքը օտարերկրյա ազդեցության տակ գտնվող և դրսից ֆինանսավորվող կազմակերպությունների մասին, վկայում է խնդրի կարևորության մասին: Հայաստանին անհրաժեշտ է հավասարակշռված և հիմնավորված արտաքին քաղաքականություն: Ցանկացած հակառուսական կամ հակաարևմտյան և ընդհանրապես հակաքաղաքականություն մեզ տանելու է նոր կորուստների: Ցավալին այն է, որ մասնագետների կողմից բազմիցս հնչեցվող այս դրույթը արհամարհվել և անտեսվել է: Իր մտավոր կարողություններով հռչակված հայ ազգը մի՞թե այսքան տկար է քաղաքական մտքի զարգացման մակարդակի և դիվանագիտության ոլորտում: Դժբախտությունները գալիս են այստեղից, կրկնվում են 1920-21 թվականները: Մի՞թե պատմությունից դասեր քաղել այդպես էլ չի ստացվելու:
Գարիկ Քեռյան